गुलमोहोर

आमच्याकडे असंख्य प्रकारची फुलझाडं/शोभेची झाडं आहेत ती फक्त आईच्या हौसेमुळे!! फक्त 'डोळ्यांना सुख' इतकाच ज्यांचा उपयोग आहे त्या झाडांच्यात मला जास्त काही इंटरेस्ट नसतो, हे मी "निगरगट्ट प्रांजळपणाने" कबुल केलंच पाहिजे..

पण कित्येक वर्षं आमच्याकडे गुलमोहोर नव्हता. आजूबाजूला पण जास्त कुठे आढळत नसावा बहुतेक..

माझ्या 11वी च्या ऍडमिशनसाठी आम्ही पुण्याला गेलो तिथून हा गुलमोहोर आमच्याबरोबर आला.. कॉलेजच्या आवारात पहिलं पाऊल टाकलं तेव्हाच समोर गुलमोहोराचं झाड दिसलं होत.. समोरच्या रस्त्याचं नाव पण गुलमोहोर पथ!!

ऍडमिशनचे सोपस्कार पूर्ण करून बाहेर पडलो तेव्हा माझ्या डोक्यात विचार चाललेले कि इथली पुढची 5, कदाचित 7 वर्षं कशी काय जातील...
आणि आईच्या डोक्यात विचार चाललेले कि ह्या गुलमोहोराच्या बिया मिळतील तर किती बरं होईल...
जूनचा शेवट किंवा जुलैची सुरुवात होती, फुलांचा लालभडक बहर संपून, गुलमोहोराच्या तलवारीसारख्या दिसणाऱ्या काळ्या शेंगा जमिनीवर पडल्या होत्या, त्या उचलून आम्ही घरच्या वाटेला लागलो..
त्या शेंगांच्या आत खुळखुळणाऱ्या बिया रुजवून आईने त्यांची रोपं तयार केली, ती कारखान्याच्या आवारात लावली...

कॉलेज आणि पुणे सोडून बाहेर पडल्यानंतरही- डिग्री/शिक्षण, अनेक अनुभव, कडू-गोड आठवणी, जगायला आवश्यक अशी कौशल्ये, मित्रपरिवार हे सगळं जसं कायमसाठी बरोबर आहे, तसंच हे झाड आणि त्याच शेंगांमधल्या बाकीच्या बियांची झालेली झाडं सुद्धा!! माझ्या कॉलेजची आठवण..आता इतकी मोठी झाली आहे.. डोळ्यांना सुख आणि सावली सुद्धा देत आहे!!!

#memories
#sndt_pune
#Gulmohor